Therapie in het ziekenhuis

Hallo allemaal,

Deze week ben ik mee geweest naar het ziekenhuis in Lesotho naar de therapie voor de special needs kinderen. De kinderen die ik twee keer per week therapie geef, gaan één keer per maand naar het ziekenhuis voor therapie. Ik ging samen met de huismoeder van de kinderen mee naar het ziekenhuis. Hier heb ik geobserveerd hoe ze in het ziekenhuis de therapie geven. Ook heb ik nieuwe ideen opgedaan voor nieuwe oefeningen in mijn eigen therapiesessies. De kinderen moesten heel veel huilen tijdens de therapie in het ziekenhuis. Dit is onder andere ook één van de redenen dat zij mij gevraagd hebben om de fysieke therapie op Beautiful Gate te gaan geven. De directeur van het weeshuis heeft mij gevraagd om de fysieke oefeningen te combineren met mijn pedagogische achtergrond. Ik doe de fysieke therapie en oefeningen dus ook op een speelse manier, waardoor het voor de kinderen minder vervelend is om de oefeningen te doen. Ik ben op een speelse manier met de kinderen aan het werk, waardoor zij niet eens altijd door hebben dat ze de oefeningen van therapie aan het doen zijn. Ik daag de kinderen uit met speelgoed en het zingen van liedjes, waardoor zij minder gefocust zijn op de lichamelijke pijn bij de fysieke oefeningen. Donderdag was het hier hemelvaarstdag. Fietsen doen ze hier sowieso niet echt, soms zie je een enkeling langs de weg fietsen. Ook op hemelvaartsdag wordt er hier dus niet fanatiek gefietst. De mensen waren wel allemaal vrij, want het is ook hier een feestdag. Mijn stagebegeleider heeft mij meegenomen naar een voetbalwedstrijd in het sesotho-stadion. Het nationale team van Lesotho, speelde hier tegen het nationale team van Zuid-Afrika. Helaas heeft Lesotho verloren, maar het was een erg gezellige middag. Er waren mensen die zelfgemaakte dingen verkochten in het stadion, zoals bijvoorbeeld zelfgebakken muffins. Dit kost hier dan 2,50 rand, dat is iets van 20 eurocent. Zondag hadden we om 09.00 een afspraak met een kapster uit Lesotho. Zij zou mijn en Angela’s haren Afrikaans gaan vlechten. Om 10.00 uur was ze er nog steeds niet, om 11.00 uur ook nog niet en ook om 12.00 uur was ze nog niet gearriveerd. Toen ik haar om 12.00 een berichtje stuurde, zei ze dat ze onderweg was. Dus ik verwachtte dat ze er dus wel een keer binnen een halfuur zou zijn.. Achja, Afrikaanse tijd hé, dacht ik toen nog. Vervolgens was het 13.00 uur en was ze er nog steeds niet. Om 14.30 uur kregen we dan een berichtje dat ze niet meer kwam, omdat het al zo laat was. Uuhhh ja, dat lag dus niet aan ons.. Wij zaten al de hele ochtend, zo ongeveer 5,5 uur op haar te wachten. Het was bekend dat Afrikaners later komen dan de afgesproken tijd, maar dat het ook kan voorkomen dat ze helemaal niet opkomen dagen, dat was nieuw voor mij. Een beetje teleurgesteld, hebben we vervolgens maar een nieuwe afspraak gemaakt voor aankomende week. Ik hoop dat ze dan wel gewoon komt.. We zullen zien en wie weet ben ik dan volgende week wel een echte Afrikaanse! 

Veel liefs van mij!