Een jeugdige kwam vrij & abseilen in Semonkong!

Hoi hoi allemaal,

Hier weer een verhaaltje vanuit het mooie Lesotho. Dinsdag heb ik samen met mijn stagebegeleider de minister van social development bezocht. Ik kon haar allerlei vragen stellen over het sociaal werk in Lesotho en zo ben ik onder andere meer te weten gekomen over de adoptieprocedure. ’s Middags hebben we de vrouwengevangenis in Maseru bezocht. Hier heb ik kennis gemaakt met de jonge meiden die normaal gesproken overdag ook in de jeugdgevangenis komen om school te volgen of om te werken. Vanwege de go-slow (de staking) komen zij nu niet naar JTC, maar blijven ze de hele dag in de vrouwengevangenis. Ze hebben mij hun slaapzaal laten zien en ze vertelden me wat hun activiteiten op een dag waren. Zo heb ik een goed beeld gekregen van een dagje in de vrouwengevangenis. Ook waren er twee jonge tienermoeders in deze gevangenis met hun kindje. Zij sliepen in een andere slaapzaal met volwassen moeders die ook een kindje hebben. De kindjes van de gedetineerde moeders verblijven ook in de gevangenis totdat zij 2 jaar oud zijn. Als het kindje 2 jaar is en hun moeder zit nog in de gevangenis, dan wordt het kindje overgeplaatst naar een weeshuis. Deze kinderen worden niet ter adoptie gesteld, maar zij worden weer met hun moeder herenigd als de moeder vrij komt. Afgelopen woensdag heb ik het eindgesprek gevoerd met een jeugdige uit de jeugdgevangenis, hij kwam donderdag namelijk vrij. In Nederland komen familie of vrienden een jeugdige ophalen als hij vrijkomt, dat gaat hier in Lesotho toch iets anders, haha! Vrienden en familie van de jongen wisten namelijk niet eens dat hij vrij kwam die dag, dat vond ik echt heel apart! Het personeel van de jeugdgevangenis in Lesotho brengt de jeugdige thuis als hij vrij komt en de ouders worden hier niet over ingelicht. Ik ben meegeweest met het thuisbrengen van de jeugdige. Voordat we naar het huis van de jongen gingen, hebben we eerst wat boodschappen gedaan. Dit zodat de jeugdige wat eten heeft als hij thuis is, aangezien de familie er niet op rekent dat hij thuiskomt die dag. Toen we naar Mafiteng reden om de jongen thuis te brengen, bleek dat de ouders van de jeugdige verhuisd waren. Dus reden we vervolgens door naar een ander district genaamd Mohale’s hoek. Ik had het gevoel dat we bezig waren met een uitzending van spoorloos. Onderweg moesten we namelijk verschillende mensen vragen waar de familie nu woonde. Toen we het huis van de familie eenmaal gevonden hadden, was de moeder van de jongen erg verrast en ze werd erg emotioneel toen ze hem weer zag! Vrijdag ben ik samen met een aantal vrijwilligers van Beautiful Gate een weekendje weg geweest naar Semonkong. Hier hebben we vrijdags eerst een abseil-training gedaan. Zaterdag hebben we langs de Maletsunyae Falls (een bekende waterval in Lesotho) geabseild. Dit is de langste abseiling zonder stop ter wereld, deze is 204 meter lang! Dit was echt super gaaf om te doen! Zondagmorgen hebben we een hike naar dezelfde waterval gedaan, waar ik opnieuw kon genieten van deze prachtige natuur! Deze week zat ik helaas alweer op de helft van mijn periode in Lesotho, de tijd gaat hier echt veelste snel.. Deze week zat ik in de auto en keek ik door het raam, toen bedacht ik me dat er een dag komt dat ik dit mooie landschap niet meer dagelijks zie.. Helaaas, maar ik moet daar maar niet te veel bij stil staan en nu gewoon genieten van ieder moment dat ik het wel zie!

Veel liefs vanuit het verre Afrika!