Begin van de stages & hiking!

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik alweer ruim een week in het mooie Lesotho en heb ik alweer erg veel meegemaakt, tijd voor een nieuw verhaaltje dus! Vorig weekend hebben we een rondleiding door onze buurt gehad. Het was indrukwekkend om te zien welke huisjes er hier staan. De buurtkinderen kwamen op ons afrennen en ze liepen vrolijk met onze wandeling mee. Maandag was dan eindelijk mijn eerste stagedag bij het weeshuis Beautiful Gate. We hebben deze week geholpen bij playgroup. Hier komen alle kinderen die nog te jong zijn om naar school te gaan bijeen om te spelen. Tijdens dit speelmoment staat de ontwikkeling van het jonge kind centraal. De taak aan ons is om de kinderen uit te dagen en hun te stimuleren in hun ontwikkeling. Dinsdag was dan mijn eerste stagedag bij de jeugdgevangenis en gelukkig werden we dit keer wel binnengelaten! Ze zijn nog steeds een soort van aan het staken, ze noemen het hier ook wel ‘go slow’. Dit betekent dat ze niet niks doen, maar ze doen veel minder en alles in een veeeeel lager tempo. Haha, dat heb ik gemerkt deze week. Mijn stagebegeleider van JTC nam de hele dag de tijd om mij van alles te vertellen over onder andere de jeugdgevangenis, de projecten, het land, de taal en de bezienswaardigheden. Op een gegeven moment vroeg ik me af wanneer we gingen beginnen met werken, maar dat punt hebben we zelfs op het einde van de dag nog niet bereikt. Ik heb een rondleiding gekregen over het terrein van de jeugdgevangenis en het was erg indrukwekkend om dit te zien! Zo anders als in Nederland! Ze hebben heel weinig geld en dat is goed terug te zien in de gebouwen, middelen en de faciliteiten.  Ze hebben geen bewakingscamera’s, maar ze hebben uitkijkposten met een bewaker op de hoeken van het terrein staan. In Nederland staat er een dikke muur van beton om het terrein, zodat de jeugdigen niet kunnen ontsnappen. Hier wordt het terrein omsingeld met wat draad. Het zou erg gemakkelijk moeten zijn om hier te kunnen ontsnappen, maar er is mij verteld dat sommige jeugdigen al lang blij zijn dat ze hier ‘binnen’ te eten krijgen. Veel van de jeugdigen die hier vastzitten kennen thuis veel armoede. In Nederland heeft elke jeugdige een aparte cel, hier slapen de jeugdigen samen in een slaapzaal. De jeugdigen in Nederland hebben het goed vergeleken met de jeugdigen hier. In Lesotho worden de jongens namelijk al om 16.00 ’s middags ingesloten. We werden uitgenodigd om dinsdagavond te komen eten bij de familie Heemstra, hier hebben we genoten van een heerlijke Afrikaanse braai. Vrijdagmorgen had ik bellenblazers meegenomen naar playgroup en hier hebben de kinderen van het weeshuis veel plezier aan beleefd. De kinderen van het weeshuis zijn eigenlijk dag en nacht op het terrein van Beautiful Gate, daarom nemen de vrijwilligers iedere vrijdagmiddag vier kinderen mee naar het centrum van Maseru. Hier worden de kinderen door de vrijwilligers getrakteerd op een ijsje of een patatje. Dit zodat ze even weg zijn van het terrein en zodat zij leren dat er ook nog wereld is buiten het park van Beautiful Gate. In totaal verblijven er 60 kinderen in het weeshuis. Het was erg leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen waren toen we hen meenamen naar het centrum. Alleen het ritje in een auto maakte hen al super blij. Moet je nagaan hoe die gezichtjes eruit zagen toen ze een patatje of een ijsco voor hun neus kregen. En tevens was het voor ons ook niet vervelend om onder werktijd even lekker te genieten van een ijsje. Zaterdag hadden we dan onze eerste echte trip! Taylor en Cam, twee Amerikaanse jongens die hier al langer vrijwilligerswerk doen, vroegen of we meegingen hiken. Daar zeiden wij (ik, Angela en Heidi) natuurlijk geen nee tegen! We zijn naar een waterval gelopen, die alleen te bereiken is door te wandelen over paden die eigenlijk geen wandelpaden zijn. Dit liep niet heel erg gemakkelijk, maar we hebben het overleefd met wat schrammen en blaren tot gevolg. Het was even bikkelen, maar toen we uiteindelijk bij de waterval aankwamen was dit het meer dan waard! Wat een uitzicht! Daar zou ik wel de hele dag kunnen blijven zitten! Maarja het is niet echt veilig om daar ‘s avonds te blijven, dus zijn we uiteindelijk ’s middags toch maar weer teruggelopen. We hebben deze gezellige dag met elkaar afgesloten met een etentje in het centrum van Maseru. Tot de volgende keer allemaal!

Groetjes van Laurie uit het prachtige Lesotho!