Ke rata Lesotho!

Hoi hoi allemaal!

Ik heb weer even tijd gemaakt om wat te schrijven over mijn ervaringen vanuit het verre, maar mooie Lesotho! Deze week heeft mijn stagebegeleider van de jeugdgevangenis me meegenomen naar Highschool Moshoeshoe. Op deze school zit een jongen die een tijdje terug vastgezeten heeft in de jeugdgevangenis. Ze noemen hem ook wel ‘het succesverhaal’. Hij doet het momenteel erg goed en heeft positieve toekomstplannen. Ik kreeg de gelegenheid om hem te interviewen en dat was erg interessant! Hij vertelde mij over zijn leven in JTC en over hoe het nu met hem gaat. Vervolgens mocht ik zien waar hij woont. Zijn ouders zijn overleden en daarom woont hij nu in een soort van hostel dichtbij de highschool. Ik vond het indrukwekkend om zijn verhaal te horen. Na dit bezoek aan de highschool trok mijn stagebegeleider wat tijd uit om mij wat meer van het land te laten zien. Zo heeft hij me onder andere het huis van King Letsie laten zien, zijn we bij een ceremonie van de minister langs geweest en zijn we naar de Mohale lodge gereden. Ook heb ik deze week mijn sesothonaam gekregen. Iedereen in Lesotho krijgt een sesothonaam naast zijn/haar eigen naam. Ze hebben mij de naam: “Nthabiseng” gegeven, dit betekent: happiness. De basotho, het volk in Lesotho, spreken sesotho en bijna niemand kan Afrikaans praten. Aangezien Afrikaans veel lijkt op het Nederlands, versta ik het wel grotendeels. Collega’s van de jeugdgevangenis vragen mij om hen Nederlands te leren, zodat ze beter Afrikaans kunnen praten. Zo is er een radiozender op 95.3, genoemd Oranje FM. Dit is een Afrikaanse radiozender uit Bloemfontein. Ik moest lachen toen ze deze radiozender er opzetten! Wat een grappige taal is dat Afrikaans! Mijn collega’s vroegen of ik dingen kon vertalen voor hen. Donderdag heb ik meegeholpen met de campange tegen human trafficking, iets wat hier veel voorkomt. We hebben een soort van voorlichting gegeven aan de mensen op straat. Er wordt namelijk tegen (arme) mensen in Lesotho gezegd dat ze werk voor ze hebben in Zuid-Afrika en vervolgens worden deze mensen slachtoffer van mensenhandel. Ze belanden in de prostitutie of ze worden vermoord en hun organen worden gebruikt om te verkopen. Dit was heftig om te horen! Maar ik vind het fijn dat ik een bijdrage heb kunnen leveren door mee te werken aan deze campange. We werkten deze dag samen met politie, justitie en de sociaal werkers van Lesotho en Zuid-Afrika. Na de tijd gingen we samen ‘lunchen’, nou ja lunchen. Wat zij als lunch eten, dat is voor ons een heel diner. En dat eten ze hier dus twee keer per dag. Zowel als middageten en als avondeten wordt er hier warm gegeten. Mijn stagebegeleider van de jeugdgevangenis had voor afgelopen weekend tickets geregeld voor voetbalwedstrijden in het sesotho-stadion. Hij had VIP-tickets geregeld, waardoor ik verschillende belangrijke mensen van de voetbalwereld van Lesotho heb ontmoet. De coach van het nationale team, het hoofd van de voetbalbond, spelers en andere belangrijke mensen. Dit was erg gaaf en erg goed geregeld! Tussendoor werden we voorzien van drankjes en erg lekker eten. Zo heb ik ‘papa’ gegeten, een typisch gerecht uit Lesotho. Het smaakt een beetje naar rijst.

Ke rata Lesotho (ik hou van Lesotho)! Er is echt een prachtige natuur hier en de mensen zijn allemaal super vriendelijk! Ik heb het erg goed naar mijn zin hier!

Veel liefs van mij!